Άβελ Νο. 2

Το  Άβελ, κεντρικό κτήριο της πόλης Πλ που ζούσαν οι Ωμ, επρόκειτο να αποκτήσει ένα καινούργιο αδελφικό κτήριο. Το πώς θα ονομαζόταν και πώς θα χρησιμοποιούταν το Άβελ, θα το αποφάσιζαν οι Ωμ την στιγμή της ολοκλήρωσής του.

Και έτσι οι διαδικασίες για την κατασκευή του κτηρίου ξεκίνησαν. Ο δήμαρχος Δμ, προσέλαβε σχεδιαστές και κατασκευαστές για να τελέσουν το έργο εις πέρας. Οι σχεδιαστές προέρχονταν από την φυλή των Αν και κατοικούσαν στο ανατολικό μέρος της πόλης, ενώ οι κατασκευαστές ανήκαν στην φυλή των Δς και κατοικούσαν στο δυτικό μέρος της πόλης.

Η φυλή των Αν μιλούσε διαφορετική γλώσσα από την φυλή των Δς και κανένας από τους Αν ή τους Δς δεν ασχολήθηκε ποτέ με άλλη γλώσσα πέρα από την δική του.  Έτσι, επικοινωνία μεταξύ των Αν και Δς δεν υπήρχε.

Για να ξεπεραστεί το πρόβλημα, ο Δμ προσέλαβε Ωμ που δεν ανήκαν ούτε στους Αν αλλά ούτε και στους Δς, οι οποίοι γνώριζαν όμως την γλώσσα των δύο παραπάνω.  Όμως κανένας Ωμ δεν γνώριζε ταυτόχρονα καί τις δύο γλώσσες των Αν και Δς.  Έτσι ο Δμ έκανε το εξής: Για τους Αν παρείχε τον μεταφραστή Μ-Αν, ο οποίος γνώριζε την γλώσσα των Αν, και για τους Δς παρείχε τον μεταφραστή Μ-Δς, ο οποίος γνώριζε την γλώσσα των Δς.

Οταν λοιπόν οι Αν ήθελαν να δώσουν κάποια οδηγία στους Δς για την κατασκευή του έργου, την εξηγούσαν πρώτα στον Μ-Αν.  Έπειτα, επειδή μιλούσε κοινή γλώσσα με τον Μ-Δς, του μετέφερε την πληροφορία και τελικά ο Μ-Δς, μετέφερε την πληροφορία στους Δς.

Και έτσι ξεκίνησε το χτίσιμο του κτηρίου. Πρώτα οι Αν έδωσαν στους Δς, μέσω των μεταφραστών τους, τα όρια στα οποία έπρεπε να εκσκαφούν τα θεμέλια. Οι Δς ξεκίνησαν την εκσκαφή.

Ένα μήνα μετά, οι Αν πήγαν να δουν πώς τα πήγαιναν οι Δς με την δουλειά.  Όταν έφτασαν στον εργοτάξιο, τα έχασαν με το θέαμα που αντίκρυσαν.

Σοβαρά λάθη παντού. Οι Αν ανέτρεξαν στα σχέδιά τους και αφότου συμπέραναν ότι δεν έσφαλαν οι ίδιοι, τα έβαλαν με τους Δς. Αυτοί, υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματά τους, υποστήριξαν πως τήρησαν τις οδηγίες που τους δώθηκαν κατά γράμμα. Ποιά η αιτία του σφάλματος λοιπόν; Οι Μ-Αν και Μ-Δς φυσικά, συμπέραναν οι Αν και οι Δς ταυτόχρονα.

Μίλησαν με τους μεταφραστές και ανακάλυψαν πως αυτοί ζούσαν σε αντίθετα άκρα της πόλης. Ο Μ-Αν ζούσε βόρεια και ο Μ-Δς ζούσε νότια. Λόγω των τεραστίων διαστάσεων της πόλης, υπήρχε μία διαφοροποίηση στην προφορά του Μ-Αν και του Μ-Δς. Συνεπώς δεν μπορούσαν να καταλάβουν καλά ο ένας τον άλλο και γίνονταν λάθη κατά την μεταφορά της πληροφορίας.

Πήγαν στον Δμ για βοήθεια, και αυτός για να τους δώσει λύση στο πρόβλημα, προσέλαβε έναν ακόμη Ωμ, τον Κμ, ο οποίος ζούσε στο κέντρο της Πλ. Ο Κμ, συναναστρεφόταν με άτομα από τα βόρεια καί από τα νότια της πόλης και μπορούσε να καταλάβει καί τις δύο διαφορετικές προφορές.  Άρα λοιπόν οι οδηγίες τώρα θα πήγαιναν από τους Αν στον Μ-Αν, από τον Μ-Αν στον Κμ, από τον Κμ στον Μ-Δς και τέλος από τον Μ-Δς στους Δς.

Εφαρμόζοντας την διαδικασία αυτή, τα θεμέλια σκάφτηκαν την δεύτερη φορά επιτυχώς.  Έμενε πλέον να ανεγερθεί ο σκελετός του κτηρίου.

Πάλι όπως πριν, οι Αν έδωσαν οδηγίες στους Δς, μέσω των μεταφραστών, για την κατασκευή του σκελετού της οικοδομής.  Ένας χρόνος πέρασε, και οι Αν πήγαν να δουν πώς τα πήγαιναν οι Δς.

Λάθη και πάλι. Ο σκελετός, κατασκευασμένος στραβά. Για μία ακόμα φορά, έπρεπε να βρεθεί τί παραλήφθηκε.

Λάθος δεν υπήρχε στον σχεδιασμό του σκελετού και επιπλέον, οι Δς, Μ-Αν και Μ-Δς, αποδείχτηκε ότι εφάρμοσαν τις οδηγίες των Αν κατά γράμμα. Συνεπώς κάτι δεν πήγαινε καλά με τον Κμ.

Τόσο καιρό, οι Μ-Αν και Μ-Δς συνεργάζονταν με τους σχεδιαστές και τους κατασκευαστές αντίστοιχα και με αυτό τον τρόπο άρχισαν να μαθαίνουν την δουλειά των παραπάνω. Αυτό τους έδινε την δυνατότητα να διορθώνουν μικρά λάθη που προέκυπταν από την μεταφορά της πληροφορίας. Ο Κμ, αν και ήξερε να μιλάει τόσο καλά στην διάλεκτο του Μ-Αν, όσο και στην διάλεκτο του Μ-Δς, δεν συνεργαζόταν καθόλου με τους Αν και τους Δς. Συνεπώς δεν μπορούσε να διορθώνει τέτοια μικρά λάθη και μετέφερε μηχανικά τις οδηγίες από τον Μ-Αν στον Μ-Δς, ο οποίος έδινε έπειτα εσφαλμένα δεδομένα στους Δς.

Πάλι στράφηκαν στον δήμαρχο της πόλης, και αυτός προσέλαβε και πάλι έναν καινούργιο Ωμ, τον Λμ, ο οποίος επίσης ζούσε στο κέντρο και είχε δουλέψει με τους Αν και τους Δς στο παρελθόν, επομένως γνώριζε το αντικείμενό τους. 

Όμως ο Λμ δεν συναναστρεφόταν καθόλου με τους βόρειους και τους νότιους κατοίκους της πόλης, και έκτοτε επιβαλλόταν η συνεργασία του με τον Κμ. Επομένως οι πληροφορίες τώρα πήγαιναν από τους Αν στον Μ-Αν, έπειτα στους Λμ και Κμ, έπειτα στον Μ-Δς και τέλος στους Δς.

Άλλος ένας χρόνος πέρασε και αυτή τη φορά ο σκελετός κατασκευάστηκε επιτυχώς. Τελευταίο πράγμα που έμενε να υλοποιηθεί: τα τοιχώματα του κτηρίου.

Και έτσι το έργο άρχισε να παίρνει σιγά-σιγά την τελική του μορφή.  Ένα τρίμηνο πέρασε πάλι και οι Αν πήγαν για τελευταία φορά να επιβλέψουν το οικοδόμημα. Για μία ακόμα φορά, υπήρχε λάθος: Οι τοίχοι του κτηρίου σχημάτιζαν επίπεδες επιφάνειες και όχι κυρτές.

Αυτή τη φορά οι Αν και Δς κατάλαβαν τί συνέβηκε. Οι υπολογισμοί για τον σχεδιασμό των κυρτών τοιχωμάτων δυσκόλευαν ακόμη και τους πιο ικανούς σχεδιαστές.  Όσο καλοί και να έγιναν οι Μ-Αν και Μ-Δς στο να καταλαβαίνουν τα λάθη στην μεταφορά πληροφορίας, πάντοτε θα γινόταν κάποιο λάθος στην μεταφορά δεδομένων. Για την κατασκευή των τοίχων, επιτρεπόταν ελάχιστο, έως και καθόλου λάθος. Γι' αυτό απαιτούταν να επικοινωνούν απευθείας οι Αν με τους Δμ για να επιτευχθεί αυτό.

Εκείνη την στιγμή, οι Αν και Δμ διαπίστωσαν κάτι εκπληκτικό. Οι Αν μπορούσαν πλέον να μιλήσουν την γλώσσα των Δμ και αντιστρόφως.  Έπειτα από τόσο καιρό δουλειάς, ο Μ-Αν έμαθε την γλώσσα των Αν στον Μ-Δς και ο Μ-Δς έμαθε την γλώσσα των Αν στους Δς. Το ίδιο έκανε συμμετρικά και ο Μ-Αν για την γλώσσα των Δς στους Αν. Και όλα αυτά μέσω των Κμ και Λμ, οι οποίοι επίσης έμαθαν την γλώσσα των Αν και Δς, αλλά και που επίσης δίδαξαν στους Μ-Αν και τους Μ-Δς τις διαφορές στην διάλεκτό τους. Τέλος, οι Αν και Δς με την σειρά τους κατάλαβαν την γλώσσα των Μ-Αν, Κμ, Λμ και Μ-Δς.

Συνεπώς, όλοι μπορούσαν πλέον να επικοινωνήσουν με  όλους. Πλέον, δεν χρειάζονταν οι μεταφραστές. Με τον καιρό, και  παίρνοντας παράδειγμα από τους Αν, τους Δς και τους  μεταφραστές τους, καί οι υπόλοιποι κάτοικοι της Πλ άρχισαν να  μαθαίνουν όλες τις διαφορετικές γλώσσες και διαλέκτους που μιλιόντουσαν στην πόλη.

Οι Αν εξήγησαν κατ' ιδίαν στους Δς τί έπρεπε να κάνουν για το τελικό στάδιο της κατασκευής και έπειτα από τρεις μήνες, το έργο ολοκληρώθηκε επιτυχώς.

Την ημέρα των εγκαινίων παρευρέθηκαν ο δήμαρχος, οι Δμ, οι Ωμ και όλοι όσοι ασχολήθηκαν με την κατασκευή του έργου.

Το καινούργιο κτήριο στεκόταν δίπλα στο παλιό, το Άβελ. Θα έλεγε κανείς πως έμοιαζαν αρκετά.  Ίσως και υπερβολικά πολύ.

«Πώς θα ονομάσουμε το κτήριο;», ρώτησαν όλοι τον δήμαρχο.

«Λέω να το ονομάσουμε το 2ο Άβελ, ή αλλιώς, Β'Αβέλ»

«Πιστεύετε ότι το κτήριο αυτό θα αντέξει στον καιρό, κ. Δήμαρχε;»

 «Μόνο ένας θεός θα μπορούσε να το καταστρέψει», απάντησε αυτός.

Και έτσι έγινε. Μόνο που ο θεός αυτός ποτέ του δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι οι κάτοικοι της πόλης πλέον δεν το χρειάζονταν.