Το φιλί της πεταλούδας - διήγημα

Η  μουσική  στο  κλαμπ  έπαιζε  δυνατά.  Ο  κόσμος  χόρευε, διασκέδαζε, όπως έκανε η νεολαία κάθε βράδυ, εκείνο το χειμώνα.

΄Ομως όχι και ο Χαρίλαος1.  Καθόταν σε ένα κάθισμα στο μπαρ και έψαχνε να γνωρίσει κάποια κοπέλα.

Στο  βάθος  μία  παρέα  φοιτητριών  φάνηκε.   Μόλις  μπήκε στο κλαμπ.  Πέντε κοπέλες, όλες πολύ  όμορφες.
  
1Χαρίλαος = Χ + αρίλ + αος = αρίλ + Χάος = Ρίαλ Χάος = Real Χάος.  «Πραγματικό Χάος»  είναι η μετάφραση στα ελληνικά.

Η προσοχή του εστιάστηκε σε μία από αυτές.

Το  πρόσωπό  της,  γλυκό.    Το  σώμα  της,  αδύνατο.    Το ανάστημά της, μέτριο. Δεν  ήταν  όμως   μόνο  η  εξωτερική  εμφάνισή  της  που  τον έκανε να νιώσει τόσο δυνατή έλξη για αυτή.  Υπήρχε  κάτι.. κάτι πάνω της που δεν μπορούσε να εξηγήσει.

Τον κοίταξε και αυτή.

Τα  βλέμματά  τους  διασταυρώθηκαν  και  έμειναν  έτσι  για αρκετά δευτερόλεπτα.

Η κοπέλα χαμογέλασε και γύρισε το βλέμμα της αλλού.

Ο στόχος του Χαρίλαου πλέον ήταν αυτή.  Να την γνωρίσει και να πάρει το τηλέφωνό της!

Σηκώθηκε από το μπαρ και κατευθύνθηκε προς το μέρος των όμορφων κορασίδων.

Ξαφνικά, συνέβη κάτι το οποίο δεν περίμενε:

Μία κοπέλα μπήκε στην παρέα τους.  Από την οικειότητα που  υπήρχε  μεταξύ  της  κοπέλας    αυτής και των υπολοίπων, ο Χαρίλαος μπόρεσε να συμπεράνει ότι ανήκε και αυτή στην παρέα τους.

Πλησίασε λίγο πιο κοντά, ανοίγοντας έναν διάδρομο μέσα από τον κόσμο που χόρευε.  Κοίταξε  και πάλι τον στόχο του, για να βεβαιωθεί ότι βρισκόταν στην ίδια θέση με πριν.

Η φίλη των κορασίδων είχε μπει μπροστά, και την κάλυπτε. Τον παρατηρούσε λες και ήξερε τί θα  επιχειρούσε να κάνει. Τον αγριοκοίταξε, δείχνοντας τα δόντια της.

«Η παρέα έχει και φρουρό», σκέφτηκε ο Χαρίλαος.  ΄Αλλαξε κατεύθυνση και πήγε δίπλα στο ηχείο που έπαιζε μουσική.

Η φρουρός πήρε μία έκφραση δικαίωσης και σταμάτησε να κοιτάει απειλητικά τον Χαρίλαο.

Το  συνήθες  που  γίνεται  σε  τέτοιες  καταστάσεις,  είναι  να ψάξει κάποιος να βρει άλλο στόχο. 

΄Ομως ο Χαρίλαος δεν θα το έβαζε κάτω.

Πάνω  στο  ηχείο  που  έπαιζε  μουσική  περπατούσε  μία  κατσαρίδα.

«Εδώ είσαι», σκέφτηκε ο Χαρίλαος και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του. 

Η κατσαρίδα από μόνη της έπεσε στο πάτωμα, σε ένα σημείο  που  δεν  υπήρχε  πολύς  κόσμος,  τρία μέτρα  μακριά  από τον γκομενοφρουρό.  ΄Εκατσε ακίνητη.

Κανείς δεν την πήρε χαμπάρι.

Ο Χαρίλαος προχώρησε πιο κοντά στην κατσαρίδα. «Και τώρα, θα βάλουμε τάξη στο χάος!», σκέφτηκε.΄Εβγαλε ένα νόμισμα από την τσέπη του. Το πέταξε στον αέρα.

Το νόμισμα έπεσε στο έδαφος, δίπλα στην κατσαρίδα. 

Η  κατσαρίδα,  τρόμαξε  από  την  δόνηση  στο  έδαφος,  και πρόχωρησε ένα μέτρο πιο κοντά στην κοπέλα φρουρό.

Εκεί ο κόσμος που χόρευε άρχιζε να πυκνώνει.

΄Ενα πόδι κάποιου από τους χορευτές άρχισε να κατεβαίνει. Θα  πατούσε  την  κατσαρίδα  και  αυτή  δεν  θα  προλάβαινε  να αντιδράσει.

Ο Χαρίλαος με μία ταχύτατη κίνηση, μπήκε στον χορό και καταλάθος δήθεν, έσπρωξε τον χορευτή.

Ο χορευτής έχασε το βήμα του, και το πόδι του αστόχησε.΄Εχυσε και λίγο από το ποτό του.  Συνέχισε να χορεύει όμως με το ίδιο πάθος.

Το ποτό έπεσε πάνω στην κατσαρίδα και αυτή τρομαγμένη τράπηκε σε φυγή.  Το πιο ασφαλές  μέρος  που έκρινε αυτή να πάει, ήταν το εσωτερικό του τζιν της κοπέλας φρουρού.

Η κοπέλα άρχισε να πιάνει τα πόδια της.

«Παναγιά  μου!»,  φώναξε  τρομοκρατημένη.   «Κάτι  μπήκε μέσα στο παντελόνι μου! Είναι  ζωντανό!»

΄Εφυγε για την τουαλέττα.  Οι φίλες της την ακολούθησαν. ΄Ολες, έκτος από μία.  Ο στόχος του Χαρίλαου.

«Χαααά!»,  σκέφτηκε  ο  Χαρίλαος  θριαμβευτικά.  «Η  μέθοδός μου πάντα πιάνει!»

Η  μουσική  συνέχισε  να  παίζει  και  ο  κόσμος  συνέχισε  να χορεύει.

«Χορεύουμε;», ρώτησε ο Χαρίλαος την κοπέλα.

Αυτή τον κοίταξε.  Ενώ πριν το βλέμμα της έδειχνε ενδιαφέρον, τώρα έδειχνε θυμό.

«΄Οχι»,  απάντησε  με  συγκρατημένη  οργή.  «Δεν  θέλω  να χορέψω μαζί σου!»

«΄Αλλα  μου  έλεγε  το  βλέμμα  σου  πριν!»,  είπε  ο  Χαρίλαος ο  οποίος  δεν  μπορούσε  να   καταλάβει  αυτή  την  απρόβλεπτη αλλαγή.

«Είπα πως δεν θέλω!», μίλησε η κοπέλα και άρχισε να δείχνει τον θυμό της στην φωνή της.

«Μα γιατί;»

«ΔΕΝ  ΘΕΛΩ!»,  φώναξε  η  κοπέλα  και  αντί  να  πάει  στην τουαλέττα  να  βοηθήσει  την  φίλη   της,  πήρε  την  ζακέτα  της και την τσάντα της και έφυγε από το μαγαζί.

«Πάλι τα ίδια...», σκέφτηκε ο Χαρίλαος και βυθίστηκε στην μελαγχολία.  «Χάος η ψυχή του ανθρώπου..»

΄Εφυγε από το κλαμπ και πήρε το δρόμο του γυρισμού.

Ο  Χαρίλαος  ήταν  ένας  φοιτητής  μαθηματικών.   Ιδιοφυΐα στην  θεωρία  του  χάους,  μόνος  του   έκανε  έρευνα  πάνω  σε αυτό  το  συναρπαστικό  τομέα  της  επιστήμης  και  είχε  κάνει μία  σπουδαία ανακάλυψη.

«΄Εχω πλήρως αποκωδικοποιήσει το φαινόμενο της πεταλούδας», σκέφτηκε ο Χαρίλαος καθώς  περπατούσε.  «Κάνοντας μία μικρή αλλαγή στα δεδομένα μίας κατάστασης, μπορώ να αλλάξω τα  γεγονότα και την τελική τους κατάληξη προς όφελός μου!»

Και  πραγματικά,  αυτό  έκανε  προηγουμένως  στο  κλαμπ. Κάνοντας μικρές αλλαγές στον χώρο,  κατάφερε να δημιουργήσει μία κατάσταση με την κοπέλα που ήθελε.

«Αλλά απέτυχα και πάλι!», φώναξε και κλώτσησε τον κάδο απορριμάτων.

Ο Χαρίλαος,  21 χρονών,  δεν μπορούσε με τίποτα να βρει κοπέλα.   ΄Ο,τι  και  να  έκανε,  παρόλη   την  εξυπνάδα  του,  κατέληγε σε αποτυχία.

Θα αναρωτιέστε ήδη, «μα αφού μπορεί να αλλάξει τις κατα- στάσεις προς όφελός του! Πώς είναι  δυνατόν να αποτυχαίνει συνέχεια;»

«Δεν  μπορώ  να  αλλάξω  τα  συναισθήματα  των  άλλων!», σκέφτηκε απογοητευμένος.  «Μπορώ  μόνο να αλλάξω τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω τους!»

Ο Χαρίλαος συνέχισε την σκέψη του:

«΄Εχω  δοκιμάσει  τα  πάντα  για  να  μπορέσω  να  προβλέψω τις αντιδράσεις των άλλων, αλλά έχω  αποτύχει οικτρά! Και ακόμα χειρότερα, δεν μπορώ να κάνω μία κοπέλα να με αγαπήσει!»

΄Εφερε την εικόνα της κοπέλας που προσέγγισε προηγουμένως  στο  κλαμπ.   Και  άλλοτε  είχε   επιχειρήσει  ανεπιτυχώς να προσεγγίσει κοπέλες, όμως αυτή η συγκεκριμένη του φαινόταν πως  είχε κάτι το διαφορετικό.

«Τί το διαφορετικό όμως ήταν αυτό;», αναρωτήθηκε.

«Ο θυμός της!»,  ήρθε η απάντηση στο μυαλό του κατευθείαν.   ΄Ολες  οι  άλλες  κοπέλες  τις   οποίες  είχε  προσεγγίσει δεν  είχαν  συγκινηθεί  καν  από  τις  προσπάθειές  του.   Αυτή τουλάχιστον  ένιωσε κάτι για αυτόν.

«Αφού νιώθει κάτι για μένα», σκέφτηκε, «θα προσπαθήσω να  αλλάξω  αυτό  που  νιώθει!  Θα   καταφέρω  να  μάθω  να  αλλάζω τα συναισθήματά της και να μετατρέψω το μίσος της σε αγάπη!»

Το ηθικό του ανυψώθηκε με αυτές τις σκέψεις.  Αποφάσισε  να  μάθει  ποια  ήταν  και  να  μπορέσει  να την  κάνει  να  τον ερωτευθεί!

΄Εφτασε στην γκαρσονιέρα που νοίκιαζε και έπεσε να κοιμηθεί.  Την  επόμενη  μέρα  θα  μάθαινε  όσα  περισσότερα  μπορούσε για την κοπέλα αυτή!

***

Η επόμενη μέρα ξημέρωσε.

Ο Χαρίλαος σηκώθηκε από το κρεβάτι του, πήρε τα βιβλία και τις σημειώσεις του, και κατευθύνθηκε προς την σχολή. 


Η σχολή του ήταν δέκα λεπτά με τα πόδια.

Τα  αμάξια  περνούσαν  τα  ένα  δίπλα  στο  άλλο,  κάνοντας θόρυβο  και  δημιουργώντας  μία  βουή  που  μόνο  πονοκέφαλο θα  μπορούσε  να  φέρει.   Οι  οδηγοί  πήγαιναν  στις  δουλειές τους και έβριζαν ο ένας τον άλλο.  Απόλυτο χάος.

΄Ομως όχι για τον Χαρίλαο! Οι μπλεγμένες συγχορδίες των κόρνων των αυτοκινήτων ήταν για τα αυτιά του αρμονία, καθώς μπορούσε να βρει πλήρη τάξη στα συμβάντα που έπαιρναν μέρος στην λεωφόρο που περπατούσε.

Μπήκε στο αμφιθέατρο που θα γινόταν μάθημα. Οι  φοιτητές  κάθονταν  στις  θέσεις  τους  και  ο  καθηγητής ήδη μιλούσε.

Ο καθηγητής όταν είδε τον Χαρίλαο να μπαίνει μέσα, άνοιξε το στόμα του για να μιλήσει.

Ο Χαρίλαος, ξέροντας τί έπρεπε να κάνει, ανασήκωσε ελαφρώς το αριστερό του φρύδι και φύσηξε προς τα δεξιά του. «Μία μικρή αλλαγή στα δεδομένα», σκέφτηκε.

Ξαφνικά,  ο  καθηγητής  άσπρισε  και  χρειάστηκε  να  πάρει μεγαλύτερη  ανάσα.  Ο  χρόνος  που   χρειάστηκε  για  να  πάρει την μεγάλη ανάσα, τον έκανε να ξεθυμάνει, και έτσι δεν είπε αυτό που  ήθελε να πει.

Το μάθημα συνεχίστηκε και πέρασε βαρετά, καθώς ο Χαρίλαος  ήξερε  ήδη  πολύ  καλά  αυτά  που  έγραφε  ο  καθηγητής στον πίνακα.  Βασικά, όλα αυτά ήταν σαν την βασική αριθμητική μπροστά στην δική του θεωρία.

«΄Ει!», ψιθύρισε ο διπλανός του Χαρίλαου.  «Πώς και έφυγες τόσο νωρίς χθες από το πάρτι;»

΄Ηταν ο Αρτέμης.  ΄Ενας από τους φίλους του Χαρίλαου.  Ο Αρτέμης, σε αντίθεση με τον Χαρίλαο,  είχε μεγάλη επιτυχία στις  γυναίκες.    Ο  Χαρίλαος  πολλές  φορές  ένιωθε  άσχημα όταν βρισκόταν  με τον Αρτέμη.  Αυτό το συναίσθημα, που ο ίδιος δεν καταλάβαινε, λεγόταν ζήλεια.

«Με έπιασε ζαλάδα...»,  απάντησε ο Χαρίλαος στην προηγούμενη ερώτηση του Αρτέμη.

«Αλλού  αυτά!»,  επέμεινε  ο  Αρτέμης.   «Σε  είδα  που  την ακολούθησες την Ευταξία2  όταν έφυγε  από το κλαμπ!»

 2Ευταξία = Εύ + Τάξη.  Σε αντίθεση με το όνομα του Χαρίλαου,  το  όνομα  της  Ευταξίας περίεχει  μέσα  την  λέξη  «Τάξη»,  και έτσι Χάος και Τάξη αλληλοσυμπληρώνονται στα  ονόματα των δύο ηρώων.

«Την γνωρίζεις;», ρώτησε ο Χαρίλαος με ενδιαφέρον.

«Φυσικά!», είπε αυτός.

«Θέλω και εγώ να την γνωρίσω!», είπε ο Χαρίλαος φωναχτά.

Εκείνη την στιγμή, ο καθηγητής διέκοψε την ομιλία του:

«Συγνώμη, εσείς οι δύο εκεί πάνω!», φώναξε στον Χαρίλαο και τον Αρτέμη.

Καί ο Χαρίλαος καί ο Αρτέμης έκαναν πως δεν άκουσαν.

«Ναι, εσείς!», είπε ξανά ο καθηγητής και τους έδειξε με το χέρι του.

«Ε, ναι; Εμείς τί;», ρώτησε ο Χαρίλαος.

«Αφού ξέρετε τόσο καλά το μάθημα ώστε να μιλάτε μεταξύ σας, δεν πηγαίνετε έξω καλύτερα να συζητήσετε;»

Ο Χαρίλαος εφάρμοσε την θεωρία του για να αλλάξει την στάση του καθηγητή προς αυτόν.

Δεν έπιασε το κόλπο του.

«Περάστε έξω παρακαλώ!», επανέλαβε ο καθηγητής.  «Ελάτε πίσω όταν θα έχετε τελειώσει την συζήτησή σας!»

Ο Χαρίλαος σηκώθηκε από την θέση του και κατέβηκε τα σκαλιά του αμφιθέατρου για να βγει έξω.

Ο Αρτέμης τον ακολούθησε.

΄Οταν έφτασε στο ύψος του καθηγητή, ο Χαρίλαος κοίταξε τον πίνακα.

Το πρόβλημα που έλυνε ο καθηγητής, παρέμενε άλυτο.

         Ο Χαρίλαος πρότεινε μία εναλλακτική μέθοδο επίλυσης που κανείς δεν είχε σκεφτεί, και πέρασε έξω.

Ο καθηγητής άσπρισε για δεύτερη φορά.

«Για πες μου λοιπόν και άλλα πράγματα για την Ευταξία!», είπε ο Χαρίλαος στον Αρτέμη.

«Η Ευταξία είναι η κολλητή της Εύας..», απάντησε ο Αρτέμης.  Η Εύα ήταν η κοπέλα του Αρτέμη. «Νόμιζα ότι και εσύ την ήξερες..», συμπλήρωσε.

«΄Οχι, δεν την ξέρω, απλά επιχείρησα να την προσεγγίσω χθες και έφυγε!»

«Α, σου αρέσουν οι δύσκολες βλέπω!», είπε ο Αρτέμης γελώντας.  «Λοιπόν, η Ευταξία σπουδάζει στο απέναντι κτήριο!»

΄Εδειξε το απέναντι κτήριο.  Μπροστά-μπροστά στην είσοδο, έλεγε: Τμήμα Φιλολογίας.

«Φιλόλογος είναι;», ρώτησε ο Χαρίλαος.

«΄Οχι ακριβώς», απάντησε ο Αρτέμης, «είναι ψυχολόγος».

«Ψυχολόγος;»

«Τί, δεν σου αρέσει η ψυχολογία;»

«Μου  αρέσει...»,  μουρμούρισε  ο  Χαρίλαος  καθώς  συνειδητοποίησε  ότι  η  συναναστροφή  του  με  μία  ψυχολόγο  θα μπορούσε  να  τον  βοηθήσει  να  εξελίξει  την  δική  του  θεωρία και  να  τον  βοηθήσει  να  μάθει  να  αλλάζει  τα  συναισθήματα των άλλων.  ΄Ενας παραπάνω λόγος για να την γνωρίσει.

«Πώς μπορώ να την γνωρίσω;», ρώτησε ο Χαρίλαος.

«Σήμερα θα βγω με την Εύα», είπε ο Αρτέμης.  «Θά'ρθει και αυτή λογικά. Θες να μπεις και εσύ στην παρέα;»

«ΝΑΙΙΙΙ!», απάντησε ο Χαρίλαος.

«Ωραία», είπε ο Αρτέμης.  «Σήμερα στις 10, στην πλατεία συντάγματος!»

«Θα είμαι εκεί!», είπε ο Χαρίλαος και έφυγε.

«Μαθηματικός  με  ψυχολόγα!»,  μουρμούρισε  ο  Αρτέμης γελώντας.    «Τέλειος  συνδυασμός!  Και  οι  δύο  τρελοί  για δέσιμο! Χάχαχα!»

***

Ο Χαρίλαος έφτασε στην Πλατεία Συντάγματος στο σημείο του ραντεβού, στο συντριβάνι.

«Για να δούμε τι θα δούμε!», σκέφτηκε.

Εκεί  περίμεναν  οι  υπόλοιποι  της  παρέας,  μαζί  και  ο  Αρτέμης, η Ευταξία και η Εύα.  Η ώρα ήταν 10:10.

«Δεν σας έστησα πολύ, έτσι;», ρώτησε ο Χαρίλαος.

«΄Οχι βρε!», απάντησε ο Αρτέμης.

΄Εγιναν οι απαραίτητες συστάσεις.

Ο Χαρίλαος δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στον Αρτέμη και την Εύα, παρά μόνο στην Ευταξία.

Περπατούσαν προς το Θησείο για να κάτσουν σε μία καφετέρια.

Με την πρώτη ευκαιρία ο Χαρίλαος μίλησε στην Ευταξία:

«Αλήθεια»,  την  ρώτησε,  «γιατί  έφυγες  νευριασμένη  χθες από το κλαμπ;»

«Ε,  να  ξέρεις»,  απάντησε  αυτή,  «αναστατώθηκα  με  αυτό που έπαθε η Αμαλία!»

Αμαλία λεγόταν η φρουρός της παρέας των κοριτσιών.

«Α, δηλαδή δεν σε πείραξε που σου ζήτησα να χορέψουμε;», ρώτησε ο Χαρίλαος.

Η κοπέλα γέλασε:

«Χαχα!», γέλασε, «κάθε άλλο! Απλά εκείνη την στιγμή δεν ήμουνα σε τέτοια φάση!»

«Δηλαδή  αν  πάμε  και  σήμερα  σε  κλαμπ  θα  χορέψεις  μαζί μου;»

Η Ευταξία χαμογέλασε: «Δεν ξέρω», είπε, «μπορεί...»

΄Εφτασαν  στην  καφετέρια  και  ο  Χαρίλαος  έκατσε  δίπλα στην Ευταξία.

«Τί σπουδάζεις λοιπόν;», την ρώτησε.

«Ψυχολογία», απάντησε αυτή.  «Εσύ;»

«Μαθηματικά!»

«Ποτέ μου δεν κατάλαβα τίποτα από αυτή την επιστήμη!», είπε η Ευταξία με θαυμασμό.

«Εμένα μου αρέσει ιδιαίτερα η Θεωρία του Χάους», δήλωσε ο Χαρίλαος.

«Χαοτική ακούγεται!», είπε η κοπέλα. Γέλασαν και οι δύο.

«Φαίνεται να ενδιαφέρεται», σκέφτηκε ο Χαρίλαος.  «΄Ισως να είμαι τυχερός απόψε!»

«΄Εχεις ακούσει για το φαινόμενο της πεταλούδας;», ρώτησε ο Χαρίλαος.

«Τί λέει αυτό;»

«΄Οτι το πέταγμα μίας πεταλούδας στην μία άκρη του κόσμου μπορεί  να  προκαλέσει  καταιγίδα  στην  άλλη!  Με  λίγα  λόγια, ακόμη και η μικρότερη αλλαγή σε μία κατάσταση, μπορεί να φέρει μακροπρόθεσμα τεράστιες αλλαγές!»

«Το  ανάποδο  μπορεί  να  συμβεί;»,  ρώτησε.  «Δηλαδή,  μία καταιγίδα στην μία άκρη του κόσμου, μπορεί να προκαλέσει το πέταγμα μίας πεταλούδας στην άλλη άκρη;»

«Θεωρητικά, δεν βλέπω τον λόγο να μην γίνεται...», απάντησε ο Χαρίλαος.

Αυτό η Ευταξία φάνηκε να το σκέφτεται και μελαγχόλησε λιγάκι.

«Θα ήταν ωραίο να μπορούσε κάποιος να γνωρίζει πώς να κάνει  τις  κατάλληλες  επιλογές  την  κατάλληλη  ώρα...»,  είπε τελικά.

Ο Χαρίλαος δεν θέλησε να αποκαλύψει το δικό του μυστικό και της έπιασε κουβέντα για την δική της επιστήμη:

«Και για πές μου», την ρώτησε, «η δική σου επιστήμη σου αρέσει;»

«Ναι!»,  απάντησε η Ευταξία ενθουσιασμένη.  «Γιατί πολύ απλά, μου αρέσει να ασχολούμαι με τους ανθρώπους!»

«Τί το ιδιαίτερο έχουν οι άνθρωποι και αξίζει να ασχολείται κανείς μαζί τους;»

«Μα τα συναισθήματά τους βέβαια!», απάντησε αυτή.  «Η ψυχολογία με αυτό ακριβώς ασχολείται! Με το πώς κάποιος μπορεί να καταλάβει καλύτερα τα συναισθήματά του και τον εαυτό του!»

«Αυτό που δεν μπορώ να κάνω εγώ», σκέφτηκε ο Χαρίλαος και με την σειρά του μελαγχόλησε και αυτός.

«Τί έπαθες τώρα εσύ;», ρώτησε η Ευταξία.

«Ε...   τίποτα!»,  απάντησε  βγαίνοντας  από  την  αφηρημάδα του.  «Απλά σκεφτόμουν πού θα μπορούσαμε να πάμε μετά!»

Ο Αρτέμης εκείνη την στιγμή μπήκε στην συζήτηση:

«Θα μπορούσαμε να πάμε σε κανά κλαμπ!», είπε.  «Η ώρα έχει περάσει βλέπετε, είναι 12:20!»

«Γουάου!»,  είπε  η  Εύα.   «Πέρασε  η  ώρα  τόσο  γρήγορα;

Ούτε καν που το κατάλαβα!»

Ούτε και ο Χαρίλαος κατάλαβε πότε πέρασε η ώρα.  Αύριο είχε πρωί-πρωί μάθημα, όμως θα προτιμούσε να μην πάει από το να χάσει την ευκαιρία να τα φτιάξει με την Ευταξία.  Θα πήγαινε βέβαια στο κλαμπ αν ήθελε καί αυτή να ακολουθήσει!

«Ναι πάμε!», δήλωσε χαρωπά αυτή.  «Ας πληρώσουμε και ας φύγουμε! ΄Εχει κάτι καλά μαγαζιά στο Γκάζι!»

Πλήρωσαν και περπάτησαν προς το Γκάζι.

Στον δρόμο ο Χαρίλαος δεν βρήκε κάτι να πει για να συνεχίσει την κουβέντα με την Ευταξία.  ΄Ισως να μην υπήρχε άλλο  θέμα  για  συζήτηση.  Μόνο  η  αναμονή  για  το  επόμενο βήμα έμενε.

«Θέλω  να  την  κάνω  να  με  ερωτευτεί!»,  σκέφτηκε.  «Πώς όμως θα γίνει αυτό;»

Ασυνείδητα  σχεδόν,  έπιασε  τον  εαυτό  του  σχεδόν  έτοιμο να εφαρμόσει την θεωρία του στην Ευταξία.

«Αν  την  ήξερα  κάπως  καλύτερα»,  σκέφτηκε,  «και  ήξερα  πώς  αντιδρούσε  σε  συγκεκριμένα  εξωτερικά  γεγονότα, τότε  θα  κατεύθυνα  την  σκέψη  της  και  θα  την  έκανα  να  με ερωτευθεί!»

Συνέχισε την ροή της σκέψης του:

«Τί είναι όμως σημαντικό για αυτήν;», αναρωτήθηκε. Θυμήθηκε  πριν  που  του  είπε  πως  θα  ήθελε  να  μπορεί  να παίρνει  τις  σωστές  αποφάσεις  την  σωστή  ώρα.   Αυτό  που έκανε ο ίδιος δηλαδή, όσον αφορά τον εξωτερικό κόσμο.

Ο  Χαρίλαος  δεν  ήθελε  να  μοιραστεί  προς  το  παρόν  την θεωρία του, αλλά θα μπορούσε να την κάνει να πιστέψει πως αυτή έλεγχε τις καταστάσεις όταν βρισκόταν μαζί του!

΄Εφτασαν στην είσοδο ενός από τα κλαμπ.

Τώρα, κάθε γκρουπ θηλαστικών, άρα και  ανθρώπων, έχει πάντοτε  έναν  αρχηγό.   Στο  δικό  τους  γκρουπ,  ο  Αρτέμης ήταν ο αρχηγός.  Συνήθως ο αρχηγός είναι αυτός που κάνει τις συναλλαγές με άλλες κοινωνικές ομάδες.

Ο Αρτέμης ετοιμάστηκε να μιλήσει με τον πορτιέρη, και να τον ρωτήσει αν μπορούσαν να μπουν.

Ο Χαρίλαος κοίταξε την Ευταξία.

Στα  μάτια  της  φαινόταν  καθαρά  η  επιθυμία  να  είναι  αυτή η αρχηγός του γκρουπ και να κάνει αυτή την συναλλαγή με τον πορτιέρη.

Ο Χαρίλαος αποφάσισε να εφαρμόσει την θεωρία του:

Πισωπάτησε μισό βήμα πίσω.  Αυτό ήταν αρκετό.

Μία  άλλη  παρέα  πέρασε  μέσα  από  το  κενό  που  δημιουργήθηκε.   ΄Αθελά  τους,  η  παρέα  αυτή  έσπρωξε  τον  Αρτέμη στο πλάι την στιγμή που άνοιγε το στόμα του για να μιλήσει.

Ο πορτιέρης,  βλέποντας ότι ο Αρτέμης βγήκε από την ομιλητική εμβέλειά του, γύρισε προς το κοντινότερο σε αυτόν άτομο, την Ευταξία:

«Θέλετε να μπείτε μέσα;», την ρώτησε.

Αυτή  δεν  απάντησε  αμέσως,  παρά  τον  κοίταξε  αμήχανα. Στο τέλος είπε:

«Ε, ναι! Είμαστε τέσσερα άτομα!»

Η ξένη παρέα έφυγε, και ο Αρτέμης επέστρεψε στην θέση του.

«Μπορείτε  να  περάσετε!»,  δήλωσε  ο  πορτιέρης  και  τους έκανε νόημα ότι μπορούσαν να μπουν μέσα στο μαγαζί.

Μπήκαν μέσα.

Η  μουσική  ήταν  στο  διαπασών,  και  ο  κόσμος  χόρευε  και διασκέδαζε, όπως και την προηγούμενη μέρα.

Ο Αρτέμης και η Εύα έκατσαν σε μία γωνιά του μαγαζιού για να..  ερωτοτροπήσουν.

Ο  Χαρίλαος  ένιωσε  όπως  πάντα,  ζήλεια  για  την  επιτυχία του φίλου του.  «Σήμερα θα ισοφαρίσω το σκορ!», σκέφτηκε.

Και  είχε  την  ευκαιρία.  Την  ευκαιρία  που  ζητούσε  για  να χορέψει με την Ευταξία.

«Χορεύουμε;», την ρώτησε σχεδόν παρορμητικά και έστρεψε το βλέμμα του προς αυτή.

Η Ευταξία τον κοιτούσε με ενδιαφέρον, αλλά κάπου-κάπου οι ματιές της άλλαζαν κατεύθυνση, σαν να αισθανόταν κάτι που δεν ήθελε να δείξει στον Χαρίλαο.

«Ναι, γιατί όχι;», είπε σιγανά και η φωνή της έσβησε στον ήχο της μουσικής.

Ξεκίνησαν να χορεύουν.

«Μου φαίνεται πως αυτό που έκανα πριν δούλεψε!», σκέφτηκε  ο  Χαρίλαος  ο  οποίος  δεν  είχε  δώσει  σημασία  στις  προηγούμενες  εκφράσεις  της  Ευταξίας.  Του  ήρθε  η  επιθυμία  να την φέρει πιο κοντά του και να την φιλήσει.

Εκείνη  την  στιγμή  συνειδητοποίησε  ότι  υπήρχαν  δύο  επιλογές για να κάνει αυτό: Μπορούσε είτε να την πλησιάσει ο ίδιος και να την φιλήσει, είτε να την κάνει να έλθει κοντά του και να τον φιλήσει χρησιμοποιώντας την θεωρία του.

Ενθαρρυμένος  από  την  προηγούμενη  επιτυχία  του,  αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την θεωρία του για άλλη μία φορά:

΄Εβγαλε ένα νόμισμα από την τσέπη του και το πέταξε στον αέρα.

Το νόμισμα έπεσε στο έδαφος, πίσω από την Ευταξία.

΄Ενα μυτερό γυναικείο τακούνι πάτησε το κέρμα, ακριβώς στην μύτη της κεφαλής.

Η κοπέλα στην οποία ανήκε το τακούνι, τρέκλισε για λίγο και ανασήκωσε ελαφρώς το κεφάλι ψηλά.

Αυτόματα, ο μηχανισμός φταρνίσματός της ενεργοποιήθηκε.

Η κοπέλα φταρνίστηκε.

Ταυτόχρονα, πίσω από τον Χαρίλαο, ένας τύπος που χόρευε, κοίταξε στιγμιαία την κοπέλα που φταρνίστηκε.

΄Εχασε την ισορροπία του και καταλάθος έσπρωξε τον Χαρίλαο προς την Ευταξία.

Ακριβώς την ίδια στιγμή, η κοπέλα με το τακούνι τινάχτηκε ελαφρώς προς τα πίσω, σπρώχνοντας επίσης την Ευταξία προς την κατεύθυνση του Χαρίλαου.

Ο Χαρίλαος ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με την Ευταξία.

΄Εσπρωξε λίγο παραπάνω το κεφάλι του και την φίλησε.

«Τα κατάφερα!», σκέφτηκε.  ΄Ετσι νόμιζε.

Η  Ευταξία  αποτραβήχτηκε  απότομα.    Το  πρόσωπό  της παραμορφώθηκε από τον θυμό, όπως και χθες.

«΄Αφησέ με ήσυχη!», είπε αγανακτισμένη.

Ο θυμός ήταν ένα από τα λίγα ελάχιστα συναισθήματα που ο Χαρίλαος καταλάβαινε.  ΄Ενιωσε να πέφτει από τα σύννεφα, καθώς  δεν  μπορούσε  να  καταλάβει  την  αιτία  που  η  Ευταξία αντέδρασε και πάλι έτσι.

«Γιατί είσαι θυμωμένη;», ρώτησε ο Χαρίλαος ξεψυχισμένα.

«Δεν  αντέχω  να  το  κάνεις  αυτό  το  πράγμα!»,  απάντησε αυτή.

«Ποιό πράγμα;»

«΄Ωστε  κάνεις  πως  δεν  καταλαβαίνεις  έ;»,  φώναξε  αυτή,

«Λοιπόν άκου εδώ τί θα σου πω και βάλτο καλά στο μυαλό σου:  το  τί  συμβαίνει  στην  ζωή  μου  είναι  καθαρά  δική  μου υπόθεση! Κατάλαβες;»

Σηκώθηκε  και  έφυγε  από  το  μαγαζί  χωρίς  να  πει  άλλη κουβέντα.

Ο Χαρίλαος ένιωσε ένα μείγμα απογοήτευσης και έκπληξης καθώς έβλεπε την Ευταξία να φεύγει από το μαγαζί.

«Πάλι τα ίδια», σκέφτηκε.  «Μα τί στο καλό κάνω λάθος;»

Χαιρέτησε τον Αρτέμη και την Εύα και έφυγε για το σπίτι του και πάλι με άδεια χέρια.  ΄Επεσε και κοιμήθηκε για άλλη μία φορά μόνος.

***

Η επόμενη μέρα ήρθε και ο Χαρίλαος πήγε στο μάθημα.

Ο  καθηγητής  που  έκανε  το  μάθημα  ήταν  ο  ίδιος  με  την προηγούμενη μέρα.  Στην διάλεξή του, κάπου-κάπου κοιτούσε τον Χαρίλαο με θαυμασμό.

΄Ομως ο Χαρίλαος πολύ λίγο τον ενδιέφερε εκείνη την στιγμή  η  στάση  του  καθηγητή  απέναντί  του.   Προσπαθούσε  να καταλάβει τί έκανε λάθος το προηγούμενο βράδυ.

«Σίγουρα πρέπει να κατάλαβε ότι χρησιμοποίησα τα κόλπα μου επάνω της..», σκέφτηκε.

΄Ενα  αγγελάκι  εμφανίστηκε  πάνω  από  το  κεφάλι  του  Χαρίλαου.

«Δεν  πρέπει  να  στενοχωριέσαι!»,  του  είπε  παρηγορητικά.

«Το έκανες για να την βοηθήσεις!»

Αμέσως μετά, ένα διαβολάκι εμφανίστηκε δίπλα στο αγγελάκι.

«΄Αστα αυτά!», του είπε.  «Προσπάθησες να την χρησιμοποιήσεις για να την κάνεις να σε ερωτευτεί! Και καλά έκανες!

΄Οπως  και  εσύ  ο  ίδιος  ρώτησες:  Για  ποιό  λόγο  αξίζει  να  ασχολείται κανείς με τους ανθρώπους; ΄Εχω την απάντηση για σένα: Για να παίρνει  αυτό που θέλει να πάρει!»

«Βούλωστο!»,  φώναξε  το  αγγελάκι  αγριεύοντας.    «Δεν βοηθάς!»

«Ενώ εσύ  βοηθάς  με  τις  παρηγοριές  σου,  έ;»,  αντιμίλησε το διαβολάκι και το κοίταξε με μία ματιά τόσο σουβλερή όσο και η ουρά του.

΄Αρχισαν  μία  έντονη  διαμάχη.   Το  μεν  αγγελάκι  να  προ- σπαθεί να επιβάλει την τάξη, ενώ το διαβολάκι να σπείρει το χάος.   Τελικά  πλακώθηκαν  μέσα  στην  τάξη  και  επικράτησε το χάος.

Τότε  ο  Χαρίλαος  ένιωσε  μία  αποστροφή  για  την  έρευνά του.  Ο πραγματικός  λόγος που είχε στραφεί στο παρελθόν στην Θεωρία του Χάους ήταν η προσπάθειά του να βάλει τάξη στα δικά του συναισθήματα.

΄Ομως δεν μπορούσε να το πετύχει αυτό.  ΄Οπως δεν μπορούσε να το κάνει αυτό και στους άλλους.  Το μόνο που είχε πετύχει να κάνει ήταν να αλλάζει τα γεγονότα.

Αλλά πάντοτε, η αντίδραση των ανθρώπων ήταν κάτι που δεν γινόταν να προβλέψει.

Το μάθημα τελείωσε και οι φοιτητές βγήκαν έξω για διάλλειμα.

«Πρέπει  να  βάλω  τάξη  στην  ζωή  μου»,  σκέφτηκε  ο  Χαρίλαος καθώς έβγαινε έξω στο κυλικείο.

Ο Αρτέμης ήρθε και τον πλησίασε.

«Πώς τα πάς;», τον ρώτησε.

«΄Εχω δει και καλύτερες μέρες...», απάντησε αυτός.

«Είναι η Ευταξία, έ;»

«Μπορείς να το πεις και αυτό», είπε αυτός.  ΄Επειτα πρόσθεσε:

«Μακάρι να είχα την δική σου επιτυχία στις γυναίκες!»

Ο Χαρίλαος κάνοντας την παραδοχή αυτή, αναγνώρισε την ζήλεια που υπήρχε μέσα του για τον φίλο του.  Ως δια μαγείας, ένιωσε την ζήλεια αυτή να φεύγει και στην θέση της να μπαίνει η περιέργεια.  Η περιέργεια να μάθει τον λόγο για τον οποίο ο Αρτέμης είχε τέτοια επιτυχία στις γυναίκες.

«Πάντα αναρωτιόμουν»,  είπε ο Χαρίλαος,  «γιατί οι γυναίκες σε προτιμούν;»

«Μα φυσικά...  γιατί δεν σκέφτομαι!», είπε ο Αρτέμης.

«Τί;», είπε έκπληκτος ο Χαρίλαος.  «Τί εννοείς με αυτό;»

«Εννοώ», είπε ο Αρτέμης, «ότι όταν κανείς σκέφτεται περίπλοκα  σχέδια  για  το  ποιά  θα  είναι  η  επόμενή  του  κίνηση, αυτό δεν τον βγάζει πουθενά! Σύμφωνα με την θεωρία του χάους που τόσο πολύ λατρεύεις...»

Ο Χαρίλαος τον διέκοψε:

«΄Ασε με να σου μιλήσω για αυτή!», είπε και αποφάσισε να μιλήσει σε κάποιον για πρώτη φορά για την δουλειά που είχε κάνει ολομόναχος.

Η ώρα πέρασε καθώς ο Χαρίλαος εξηγούσε στον Αρτέμη την θεωρία του.  Οι φοιτητές μπήκαν όλοι μέσα, αλλά ο Αρτέμης  έμεινε  με  τον  Χαρίλαο,  ακούγοντας  με  προσοχή  τα λόγια του φίλου του.

«Και τελικά μετά από χθες», είπε ο Χαρίλαος, «κατάλαβα πως  είναι  αδύνατον  να  καταλάβω  τα  συναισθήματα  των  άλλων με αυτό τον τρόπο! Και ειδικά όσον αφορά τον ερωτικό τομέα!»

«Τα  ανθρώπινα  συναισθήματα  δεν  είναι  πολύπλοκα,  φίλε Χαρίλαε»,  είπε  ο  Αρτέμης.   «Το  μόνο  που  έχεις  να  κάνεις είναι να ακούσεις την καρδιά σου!»

«Τί  μου  προτείνεις  να  κάνω  με  την  Ευταξία;»,  ρώτησε  ο Χαρίλαος.  «΄Εχω κάποια ελπίδα;»

«Δεν  ξέρω»,  απάντησε  ο  Αρτέμης.  «Η  Εύα  μου  έχει  πει ότι η Ευταξία έχει και τις παραξενιές της...»

«΄Ολοι τις έχουμε...»

«΄Οντως..», συμφώνησε ο Αρτέμης.  «Να σου πω, γιατί δεν πας να της μιλήσεις στα ίσα;»

«Εγώ..»

«Ναι, εσύ! Πήγαινε και πες της πώς αισθάνεσαι για αυτή, χωρίς να χρησιμοποιήσεις την θεωρία σου!»

«Λες αυτό να δουλέψει;»

«Δεν έχεις τίποτα να χάσεις!»

Ο Αρτέμης κοίταξε το κτήριο των φιλολόγων.

«Τώρα είναι ώρα για διάλλειμα», είπε.  «Λογικά η Ευταξία θα βρίσκεται στο τμήμα της!»

Ο Χαρίλαος το πήρε απόφαση να κάνει μία τελευταία προσπάθεια πρωτού τα παρατήσει με την Ευταξία.

«Πάω να την βρω!», είπε και έφυγε τρέχοντας για το κτήριο που ενδεχομένως θα βρισκόταν η Ευταξία.

***

΄Εφτασε στο κυλικείο του τμήματος.

΄Εψαξε ερευνητικά τον χώρο για να εντοπίσει την Ευταξία. Η Ευταξία δεν βρισκόταν πουθενά εκεί γύρω.  ΄Ομως η Εύα καθόταν με κάποιες από τις φίλες της.  Μαζί με την Αμαλία, την φιλενάδα φρουρό τους.

Ο Χαρίλαος πλησίασε τις κοπέλες. Η Αμαλία τον αγριοκοίταξε.

Ο Χαρίλαος δεν της έδωσε σημασία.  Δεν θα άφηνε τίποτα και κανέναν να τον σταματήσει.

Η Αμαλία έπιασε την αποφασιστικότητά του και υποχώρησε, κοιτώντας αλλού.

«Γειά σου Χαρίλαε», είπε η Εύα.  «Πώς από δω;»

«Ψάχνω την Ευταξία», απάντησε ο Χαρίλαος.

«Χμμμ..»,  είπε αυτή.  «Δεν ήρθε σήμερα στην σχολή! ΄Εκατσε σπίτι!»

«Ξέρεις  πού  μένει;»,  ρώτησε  ο  Χαρίλαος.   «Θέλω  να  της πω κάτι σημαντικό!»

Η  Εύα  κοιτάχτηκε  με  τις  φίλες  της  με  έναν  συνομωτικό τρόπο.  Οι φίλες της χαχάνισαν πονηρά.

Αυτό έκανε τον Χαρίλαο να νιώσει... περίεργα.  Ενστικτωδώς και πάλι, του ήρθε μία παρόρμηση να χρησιμοποιήσει την θεωρία του.

Μόλις  κατάλαβε  τί  πήγαινε  να  κάνει,  το  σταμάτησε  συνειδητά.  «΄Οχι,  δεν  θα  εκμεταλλευτώ  ξανά  καταστάσεις!», σκέφτηκε.

«Μένει στην Ζωγράφου», απάντησε η Εύα τελικά. «Η διεύθυνσή της είναι...  εδώ!»

Η Εύα έβγαλε ένα χαρτί, έγραψε το όνομα και την διεύθυνσή της στο χαρτί και του το έδωσε.

Ο Χαρίλαος το πήρε, και έφυγε για την Ζωγράφου.

Στο δρόμο για την διεύθυνση της Ευταξίας, επεξεργάστηκε  λίγο  το  παράξενο  συναίσθημα  που  ένιωσε  πριν  όταν  οι κοπέλες χαχάνισαν.

«΄Ενιωσα ντροπή!», σκέφτηκε και με την ανακάλυψη αυτή, ένιωσε χαρά.

«Αρχίζω και καταλαβαίνω τα συναισθήματά μου!», φώναξε.

«Γιούπιιιι!»

΄Επειτα από μισή ώρα ψάξιμο, βρήκε το σπίτι της Ευταξίας. Πήγε να πατήσει με το χέρι του το κουδούνι.

Κάτι  τον  κράτησε.   Και  πάλι  μία  παρόρμηση  να  χρησιμοποιήσει την θεωρία του ήρθε.

Και πάλι την σταμάτησε και κοίταξε μέσα του.

«Αισθάνομαι φόβο!», συμπέρανε.  «Τί θα γίνει αν με αντιμετωπίσει και πάλι άσχημα αν της πω την αλήθεια;»

Το  αγγελάκι  και  το  διαβολάκι  εμφανίστηκαν  ξανά.  Ετοιμάστηκαν να μιλήσουν και τα δύο ταυτόχρονα.

«Φύγετε!»,  τους  είπε.   «Καλό  και  κακό  δεν  υπάρχει  σε αυτό  τον  κόσμο!  Η  τάξη  και  το  χάος  δεν  είναι  καταστάσεις του σύμπαντος! Είναι καταστάσεις του νου· η γνώση φέρνει την τάξη, η αμάθεια το χάος!»

«Μα...», πήγε να πει το διαβολάκι.

«ΟΥΣΤ!», φώναξε μέσα του ο Χαρίλαος.  «ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ!» Τα όργανα της τάξης και του χάους εξαφανίστηκαν.

«Αν και πάλι με αντιμετωπίσει άσχημα», σκέφτηκε, «τότε δεν αξίζει τον κόπο! Τόσο απλά!»

Ο φόβος του υποχώρησε και παίρνοντας μία βαθιά ανάσα, χτύπησε το κουδούνι.

Η πόρτα άνοιξε και η Ευταξία φάνηκε.

«Γειά σου!», είπε ο Χαρίλαος.  «΄Ηρθα να σε δω!»

Η Ευταξία δεν φαινόταν θυμωμένη, αλλά κάπως στενοχωρημένη.

«Ξέρεις,  συγνώμη  για  αυτό  που  έκανα  χθες...»,  της  είπε. «Δεν έπρεπε να σε φιλήσω».

Η Ευταξία τον κοίταξε στα μάτια.

«Χαρίλαε»,  του  είπε,  «δεν  ήταν  το  φιλί  που  με  θύμωσε, αλλά...»

«Αλλά τί;»

«Αλλά οι ικανότητές σου!»

«Οι ποιές;;», ρώτησε αυτός έκπληκτος.

«Θέλω να σου εξομολογηθώ κάτι», είπε.  «΄Ελα μέσα».

Ο Χαρίλαος μπήκε μέσα στην γκαρσονιέρα της Ευταξίας και έκατσε στον καναπέ.. ΄Εκατσε στον καναπέ για τους φιλοξενούμενους.

Η Ευταξία έκατσε δίπλα του.

«Ανέκαθεν», του είπε, «έψαχνα να βρω έναν τρόπο να μπορώ να αλλάζω καταστάσεις στις ζωή μου! Να μπορώ να έχω εγώ τον έλεγχο!»

Η Ευταξία συνέχισε:

«΄Ομως αυτό ποτέ μου δεν μπόρεσα να το κάνω! Πάντοτε ήμουν σαν ένα φύλλο στον άνεμο!»

«΄Ετσι είμαστε όλοι!», δήλωσε ο Χαρίλαος.

«΄Ομως  όχι  και  εσύ!»,  απάντησε  η  Ευταξία  και  στα  μάτια της φάνηκε για λίγο ο θυμός.  «Εσύ, από την πρώτη στιγμή που  σε  είδα,  κατάλαβα  ότι  είχες  βρει  έναν  τρόπο  να  κάνεις τις σωστές επιλογές, την σωστή στιγμή!»

«΄Εχω  κάνει  κάποια  έρευνα  πάνω  σε  αυτό»,  είπε  ήρεμα  ο Χαρίλαος.  «΄Εχω καταλάβει πώς δουλεύει το φαινόμενο της πεταλούδας  και  μπορώ  να  αλλάζω  τα  γεγονότα  που  συμβαίνουν γύρω μου!»
 

«΄Ωστε  όντως  έχεις  τέτοιες  δυνάμεις»,  είπε  χαμηλόφωνα.

«Ξέρεις πόσο πολύ θα ήθελα να το κάνω και εγώ αυτό;» 

Η Ευταξία έπειτα είπε:

«Ο θυμός που έχω για σένα είναι ζήλεια! Ζήλεια επειδή δεν μπορώ να κάνω αυτό που κάνεις εσύ!»

«Αν θέλεις μπορώ να σου εξηγήσω την θεωρία μου», είπε ο  Χαρίλαος.   «Και  αυτό  θα  το  κάνω,  γιατί  πλέον  δεν  έχει κανένα νόημα για μένα!»

«Τί θές να πεις;»

«Θέλω  να  πω,  ότι  τόσο  καιρό  προσπαθούσα  να  αλλάξω τα γεγονότα, για να αλλάξουν οι άνθρωποι τα συναισθήματά τους για μένα.  Αλλά η εφαρμογή της θεωρίας μου, ποτέ δεν είχε τέτοιο αποτέλεσμα!»

«Και τότε βρήκα εσένα!», είπε ο Χαρίλαος.  «Και από την πρώτη στιγμή που σε είδα, ήθελα να με αγαπήσεις!» Στα μάτια της Ευταξίας φάνηκε η έλξη.

Ο Χαρίλαος έφερε το κεφάλι του πιο κοντά στο δικό της. Την στιγμή που ήταν να φιληθούν, η Ευταξία τραβήχτηκε.

«Συγνώμη», του είπε.  «΄Ομως πρέπει να σου πω και κάτι ακόμα!»

«Αυτό που ήθελες να κάνεις εσύ...»

«Να αλλάζω τα συναισθήματα των άλλων;»

«Ναι, αυτό...»

«Αυτό τί;»

«Αυτό έχω μάθει να το κάνω εγώ!»

«Πώςςςςς;;;», φώναξε ο Χαρίλαος έκπληκτος.

«Σαν ψυχολόγος βλέπεις, η ανθρώπινη συμπεριφορά και τα συναισθήματα είναι το κύριο αντικείμενο μελέτης μου...» 

Η Ευταξία έπειτα είπε:

«΄Οπως  εσύ  είσαι  ιδιοφυΐα  στα  μαθηματικά,  έτσι  και  εγώ είμαι  ιδιοφυΐα  στην  ψυχολογία!  Βρήκα  έναν  τρόπο,  μία δική μου θεωρία για να αλλάζω τα συναισθήματα των ανθρώπων!» 

Ο Χαρίλαος κοίταξε την Ευταξία με ορθάνοιχτα μάτια, μην μπορώντας να πιστέψει αυτό που άκουγε.

«Εγώ  ήμουν  αυτή  που  σε  έκανε  να  με  ερωτευθείς  στο κλαμπ προχθές! Εφάρμοσα την θεωρία μου πάνω σου!»

Ο Χαρίλαος θύμωσε:

«Διάβολε!», φώναξε.  «Με χρησιμοποίησες!»

Σηκώθηκε  από  τον  καναπέ  και  πήγε  στην  πόρτα  για  να φύγει.

Η Ευταξία τον έπιασε από το χέρι.

«΄Οχι, περίμενε, μην φεύγεις!», του είπε.

«Και γιατί όχι;», ρώτησε περιφρονητικά.

«Σε  επέλεξα  να  με  ερωτευθείς,  γιατί  σε  ήθελα  και  εγώ! Πιστεύω  πως  ακόμα  και  να  μην  εφάρμοζα  την  θεωρία  μου, και πάλι το ίδιο θα συνέβαινε! Και πάλι θα με ερωτευόσουν! Απλά επέσπευσα λίγο τα πράγματα, γιατί σε ήθελα πολύ!»

Ο Χαρίλαος αυτό το σκέφτηκε λιγάκι.  Την κοίταξε.

Η κοπέλα φαινόταν πως έλεγε την αλήθεια.

Επιπλέον, το ίδιο δεν ήθελε να της κάνει και αυτός πιο πριν;
  
΄Ηθελε να την κάνει να τον ερωτευτεί. ΄Οπως συγχώρεσε τον εαυτό  του  για  την  προηγούμενή  του  πράξη,  έτσι  αποφάσισε να συγχωρήσει και την Ευταξία.

Τώρα, σίγουρα ένιωθε αγάπη για αυτήν.  ΄Ομως, πώς μπορούσε  να  ξέρει  ότι  ένιωθε  και  αυτή  το  ίδιο  και  ότι  δεν  τον είχε απλά χρησιμοποιήσει για να εφαρμόσει την θεωρία της; Στο  βάθος  των  ματιών  της  φαινόταν  η  αγάπη  και  το  νοιάξιμο.

Ο Χαρίλαος μπόρεσε να αναγνωρίσει το συναίσθημα αυτό, γιατί και ο ίδιος πλέον καταλάβαινε τα δικά του συναισθήματα.

΄Επιασε την Ευταξία και την έφερε κοντά του.

Για  άλλη  μια  φορά,  τα  πρόσωπά  τους  ήρθαν  απέναντι  το ένα με το άλλο.

Φίλησε την Ευταξία και αυτή ανταποκρίθηκε.  ΄Επειτα την έπιασε και την έσφιξε στην αγκαλιά του.

Εκείνη την στιγμή, στον ειρηνικό ωκεανό, μία μεγάλη καταιγίδα έφτανε στο τέλος της.

Και τότε, ερχόμενη από το πουθενά, μία πεταλούδα μπήκε στο δωμάτιό τους.