Η ΙεΡή ΛέΞη

[΄ΑλΦα]

Ακρόπολη· Το κέντρο της Αρχαίας Αθήνας. Παρθενώνας· ΄Ενα από τα σηµαντικότερα µνηµεία της Αρχαίας Ελλάδας. Μνηµεία µία εποχής περασµένης προ  πολλού.  ΄Υστερα  από 2500 χρόνια παλιάς δόξας, 2 ΄Ελληνες φίλοι πίνουν τον φραπέ τους σε µία καφετέρια, στην περιοχή γύρω από την Ακρόπολη.

«Πάντοτε αναρωτιόµουν ρε Μιχάλη», είπε ο Κώστας διαλύοντας  την  σιωπή. «Ποιά  είναι  η  προέλευση της λέξης «µαλάκας»; Πότε χρησιµοποιήθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία;»

«Δεν ξέρω..», απάντησε ο Μιχάλης  αδιάφορα.

«Τότε είσαι µαλάκας!», είπε ο Κώστας στον Μιχάλη.

«Και εσύ είσαι ακόµα µεγαλύτερος µαλάκας!», ανταπάντησε ο Μιχάλης θυµωµένος.

«΄Ισως και να είµαι...», συµφώνησε ο Κώστας, «..αλλά εσύ ακόµα πιο µαλάκας απ΄ όσο είµαι εγώ!»

«΄Ο, τι πεις µαλάκα..»

Οι δύο έλληνες φίλοι συνέχισαν να πίνουν τους φραπέδες τους  και  άλλαξαν  το  θέµα  συζήτησής  τους.    Αφού  η λέξη µαλάκας ειπώθηκε 389 φορές, ή αλλιώς, µετά από 22.5 λεπτά συζητήσεως (που σηµαίνει ότι σε µία µέση ελληνική κουβέντα, η λέξη µαλάκας ακούγεται  περίπου  17  φορές  το  λεπτό), ήρθε η ώρα να αποχωρήσουν.

Καθώς περπατούσαν, κάτι απρόβλεπτο και ξαφνικό συνέβηκε.  Ο Μιχάλης στάµατησε και  χασµουρήθηκε.

«Τί συµβαίνει ρε µαλάκα;», ρώτησε ο Κώστας και χασµουρήθηκε και αυτός.

«Αυτός ο φραπές µου προκάλεσε υπνηλία...», απάντησε ο Μιχάλης.

Γονάτισαν και έπεσαν στο έδαφος, νιώθοντας ανίκανοι να κινηθούν από την κούραση.

«Αυτός ο φραπές ήταν µια ΜΕΓΑΛΗ µαλακία», είπε ο Κώστας και ο µορφέας τους πήρε στο βασίλειο των ονείρων.

[ΒήΤΑ]

Ο Κώστας ξύπνησε πρώτος, ανοίγοντας τα µάτια του λίγο και µετά κλείνοντάς τα απότοµα, αφού αυτά  είχαν  εκτεθεί γυµνά στον ήλιο.  Πρέπει να ήταν απόγευµα.

Λες και ήταν ελατήριο το οποίο απαγκιστρωνόταν από  τον µεταλλικό του γάντζο, ορθώθηκε στα πόδια του και διαπίστωσε ότι  ο  Μιχάλης  βρισκόταν  δίπλα  του.  Και  αυτός  επίσης άρχισε να ξυπνάει.

«Πού είµαστε;», ρώτησε ο Μιχάλης, επιστρέφοντας αργά αλλά σταθερά στην συνειδητότητα.

«Ιδέα δεν έχω µαλάκα», απάντησε ο Κώστας, γυρνόντας αριστερά και δεξιά το κεφάλι του. «Φαίνεται πως βρισκόµαστε στην κορυφή ενός λόφου...»

΄Εκανε µία στροφή 180 µοιρών και το θέαµα αυτού που αντίκρυσε τον σοκάρισε.

«Μαλάκα! Σήκω πάνω! Δεν θα πιστεύεις στα µάτια σου!»  Ο Μιχάλης σηκώθηκε πάνω και κοίταξε εκεί που κοίταζε   πριν  και  ο  Κώστας.    Τα  µάτια  του  άνοιξαν  διάπλαταν από έκπληξη.

Ο  Παρθενώνας  βρισκόταν  µπροστά  τους.   ΄Οχι  όµως  σαν µνηµείο πλέον. Οι ελαφρώς κεκλιµένες κολώνες του έδειχναν ανεπηρέαστες  από  τον  χρόνο.  Μία  ξύλινη  οροφή  σκέπαζε τον ναό,  παρέχοντας  στέγη  και  µόνωση  από  τον  κρύο  και την βροχή.  ΄Ηταν λες και κάποιος τον είχε αναπαλαιώσει.  ΄Η µάλλον  ονειρεύονταν...

«Μιχάλη, ο Παρθενώνας κάπως έτσι θα ήταν στα αρχαία χρόνια! Τί συµβαίνει εδώ πέρα;»

Ο Μιχάλης έδειχνε σκεφτικός και δεν απάντησε    αµέσως. Υστερα από µερικά δευτερόλεπτα φώναξε:

«Εύρηκα!», και έπειτα συνέχισε να µιλάει, µε χαµηλότερης εντάσεως φωνή: «Ξέρεις Κώστα, αρχίζω να πιστεύω ότι έχω ταξιδέψει στο παρελθόν!»

«Αυτό είναι απίστευτο!», ο Κώστας απάντησε. «Τί µπορούµε να κάνουµε τώρα;»

«Λοιπόν, ίσως θα ήταν καλό να προσαρµοστούµε στο  καινούργιο µας περιβάλλον! ΄Ελα! Πάµε να κάνουµε καµιά βόλτα στην πόλη µαλάκα!»

Κατέβηκαν τα  σκαλιά της Ακρόπολης,  γεµάτοι   προσµονή να συναντήσουν τους αρχαίους τους πατεράδες. Κανένας από τους δύο δεν παρατήρησε την µυστηριώδη ανθρώπινη φυσιογνωµία που κρυβόταν πίσω από τις µπροστινές κολώνες του Παρθενώνα και περίµενε να φύγουν.

[ΓάµµΑ]

΄Οταν  έφτασαν  στους  δρόµους  της  Αθήνας,  ο  Μιχάλης  επιβεβαίωσε την υπόθεση που έκανε πριν για το ότι είχαν ταξιδέψει στο παρελθόν· Αρχαίοι Αθηναίοι βάδιζαν στους δρόµους τις πόλης, φορώντας ελαφριά ρούχα και  σανδάλια.

΄Εµοιαζαν σαν µαλάκες µε αρχαίο ρουχισµό.  ΄ΗΤΑΝ µαλάκες µε αρχαίο ρουχισµό.

Ο  Κώστας  και  ο  Μιχάλης  έκαναν  βόλτες  γύρω  από  την αγορά στο κέντρο της πόλης. Ξαφνικά, µία δυνατή  φωνή τράβηξε την προσοχή του Κώστα. Στο βάθος είδαν έναν ηλικιωµένο άντρα να µιλάει στην αρχαία ελληνική    γλώσσα.

΄Ανθρωποι  είχαν σχηµατίσει έναν κύκλο γύρω του και άκουγαν τα λόγια του. Ο Κώστας και  ο  Μιχάλης  εισήλθαν  στον κύκλο.

Αν και δεν µπορούσαν να καταλάβουν ακριβώς τί έλεγε   ο γέροντας, ένιωσαν άνετα µόνο και µόνο ακούγοντάς τον. ΄Οταν ο αρχαίος οµιλητής τελείωσε την διάλεξή του, ο Κώστας   και ο Μιχάλης τον  πλησίασαν.

«Ο ρουχισµός σας δεν µοιάζει µε αυτό των  αθηναίων.  Είστε ξένοι;», ρώτησε ο γέροντας στα αρχαία ελληνικά. Μίλησε  αργά  και  όντας  έκπληκτοι,  οι  δύο  σύγχρονοι  έλληνες µπορούσαν  να  τον  καταλάβουν.  ΄Ισως  και  να  µην  υπήρχαν και τόσες διαφορές µεταξύ των δύο γλωσσών. ΄Η µάλλον ο Κώστας και ο Μιχάλης παρακολουθούσαν µε ενδιαφέρον  τα µαθήµατα αρχαίων ελληνικών που είχαν διδαχθεί στο σχολείο.

«Είµαστε έλληνες από το µέλλον!», απάντησε ο   Μιχάλης.

«΄Ελληνες από το µέλλον;!;»,  ρώτησε ο ηλικιωµένος   έκπληκτος.

«Ναι, δεν είναι παράξενο;!;», συνέχισε ο Μιχάλης. Ο γέροντας έδειξε προβληµατισµένος για λίγο, αλλά έπειτα είπε ήρεµα:

«Τώρα που το  σκέφτοµαι, δεν είναι  περίεργο.  ΄Ολα   είναι δυνατά στην ζωή.»

«Και ποιός είστε εσείς;», ρώτησε ο    Κώστας.

«Οι άνθρωποι µε λένε  Σωκράτη»

[ΔέλΤΑ]

«Εννοείτε ΄Ο Σώκρατης;», ρώτησε ο Μιχάλης γουρλώνοντας τα µάτια.

«Ναι,  είµαι  ο  Σωκράτης ο  φιλόσοφος.  Και γνωρίζω µόνο ένα πράγµα...»

«...ότι δεν γνωρίζετε τίποτα1;», συµπλήρωσε ο Μιχάλης το γνωστό ρητό του Σωκράτη.  ΄Η µάλλον έτσι ΑΥΤΟΣ νόµιζε.

«΄Οχι!», ανταπάντησε ο Σωκράτης  διαφωνόντας  έντονα. «Πώς µπορώ να γνωρίζω µόνο ένα πράγµα αν δεν  γνωρίζω τίποτα;; Αυτό δεν βγάζει κανένα νόηµα! Ποιός θα σκεφτόταν κάτι τέτοιο;;;»

«Εµµ..εσείς», σκέφτηκε ο Μιχάλης.  Ο Σωκράτης  συνέχισε:

«΄Οπως έλεγα και πριν, γνωρίζω ένα πράγµα, και αυτό είναι ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα βρίσκεται σε κίνδυνο!!!»

«Τί;!;», απάντησαν και οι δύο σχεδόν  ταυτόχρονα.

«Ναι,  όλος  ο  πολιτισµένος  κόσµος  βρίσκεται  στο  χείλος της καταστροφής!»

«Μα πώς; !;»

«Για όλα φταίει ο  Πλάτωνας..»

Ο  Σωκράτης  τους  εξήγησε  την  κατάσταση.   ΄Εµαθαν  ότι µερικά χρόνια πριν, ο µαθητής του Σωκράτη, ο Πλάτωνας, τρελάθηκε.   Μία  µέρα,  είχε  δείπνο  µε  τον  χοντρό  βασιλιά της Σπάρτης, τον Λεωνίδα, ο οποίος ζύγιζε  300  κιλά.  Κατά λάθος, ο  Λεωνίδας  έχυσε  κρασί  στο  πάτωµα,  και  ο  Πλάτωνας που πεινούσε ακόµα και ήθελε δεύτερη µερίδα φαγητού, γλίστρισε και το πιάτο του, του ήρθε στο κεφάλι.  Το    χτύπηµα τον  έκανε να χάσει τα  λογικά  του.

«Καταραµένε Λεωνίδα..», µουρµούρισε ο Σωκράτης. «Είθε να παχύνει 100 κιλά  ακόµα  και  να  πέρδεται  κάθε  µέρα  από αιώνια δυσεντερία!»

Ο Σωκράτης συνέχισε την εξήγησή του. Τους είπε ότι αργότερα ο Πλάτωνας δηµιούργησε έναν φανταστικό κόσµο, τον  οποίο  ονόµασε  «Κόσµο  των  Σκιών».   Αυτός  ο  κόσµος του έδωσε µαγικές δυνάµεις τόσο ισχυρές, που θα µπορούσε  να καταστρέψει τον πραγµατικό κόσµο! Κάποια από αυτές τις µέρες θα χτυπούσε, και οι άνθρωποι περίµεναν την επίθεσή του.

΄Οταν  ο  Σωκράτης  τελείωσε  την  τελευταία  του  πρόταση, συνέβηκε.  Γκρι σύννεφα σκέπασαν τον ουρανό και ο ήχος από τους δυνατούς κεραυνούς των αστραπών έφτασε στα αυτιά όλων. ΄Ενας παράξενος καυτός άνεµος φύσιξε στα πρόσωπά τους και όλοι ενστικτωδώς  ήξεραν  ότι  η  πηγή  του  ανέµου ήταν η ίδια η Ακρόπολη!

«Είναι  ο Πλάτωνας!!»,  φώναξε ο Σωκράτης  απελπισµένα.

«Ξεκίνησε  την επίθεσή του!»

«Xωω, όχι!! Τί θα κάνουµε  τώρα;»

«Πρέπει να προσπαθήσουµε να τον σταµατήσουµε! Ακολουθήστε µε!»

Πιο  γρήγορα και από τον ίδιο τον θεό της ταχύτητας, τον Ερµή, έτρεξαν προς την Ακρόπολη.

[΄ΕΨιΛον]

΄Οταν  έφτασαν  στον  ναό,  το  θέαµα  ήταν  τροµακτικό:  Ο Πλάτωνας καθόταν στα σκαλοπάτια του Παρθενώνα και ήταν περικυκλωµένος από Αθηναίους στρατιώτες, οι οποίοι ήταν έτοιµοι να του επιτεθούν και να τον σκοτώσουν µε τα µυτερά τους δόρατα και τα κοφτερά σπαθιά τους. Οι στρατιώτες έµοιαζαν µε µαλάκες µε περικεφαλέες. Ο ίδιος ο Πλάτωνας έµοιαζε µε σατανικό µαλάκα.

«Επίθεση!!!», είπε ο διοικητής των  στρατιωτών.

Προτού  οποιοσδήποτε από τους στρατιώτες προλάβει   να κινηθεί, ο Σωκράτης φώναξε µε µία φωνή τόσο δυνατή που ακούστηκε σε ολόκληρη την   Αθήνα.

«Σταµατήστε  αυτή  την  τρέλα! Τα  όπλα  δεν  µπορούν  να νικήσουν τον Πλάτωνα! Οδεύετε προς τον χαµό  σας!»

Οι στρατιώτες δεν σταµάτησαν και ο Σωκράτης, προς έκπληξη του Πλάτωνα, προχώρησε µέσα από τις γραµµές των πολεµιστών και τον πλησίασε.

«Δεν θα σε αφήσω να καταστρέψεις τον πολιτισµένο κόσµο!», είπε στον Πλάτωνα θυµωµένος.

«Και ποιός θα µε σταµατήσει;», απάντησε ρωτόντας ο Πλάτωνας.  ΄Ενα σατανικό χαµόγελο σχηµατίστηκε στα  χείλη   του.

«Εγώ!!», είπε ο Σωκράτης και τα µάτια του άστραψαν. «Σε προκαλώ σε έναν αγώνα Μάχης των  Αθανάτων2!!!»

΄Ενα επιφώνηµα έκπληξης βγήκε από τα χείλη των Αθηναίων στρατιωτών. Κανείς δεν θα µπορούσε να περιµένει κάτι τέτοιο.

«Μα τί είναι  αυτή η «Μάχη των ΑΘάνατων»;»,  ρώτησε  ο Μιχάλης τον  διοικητή των στρατιωτών.

«Είναι µία µορφή διανοητικής πολεµικής τέχνης,    γνωστή µόνο από τους µεγάλους φιλοσόφους του κόσµου!», ο διοικητής απάντησε βιαστικά και πρόσθεσε: «Ο Πλάτωνας και ο Σωκράτης είναι δάσκαλοι σε αυτό το είδος   µάχης!»

«Πώς µπορεί να πολεµήσει κανείς στην «Μάχη των Αθανάτων»;»

«Οι άνθρωποι που λαβαίνουν µέρος στην µάχη λένε ο ένας στον άλλο  ρητά! Αυτός  που  λέει  το  πιό  δυνατό  ρητό,  νικάει την µάχη και τα αποφθέγµατά του τότε γίνονται αθάνατα στον ιστορία!»

Ο Πλάτωνας χαµογέλασε δείχνοντας τα κιτρισµένα και άπλυτα διαβολικά δόντια του. Ε, τί να κάνουµε; δεν είχαν Colgate τότε. ;)

«Πρόκληση δεκτή», είπε µε αυτοπεποίθηση.

Οι  δύο  φιγούρες  στάθηκαν  ενάντια  µεταξύ  τους  έξω  από τον ναό. Μόνο η σιωπή µπορούσε  να  ακουστεί.  Ο  Σωκράτης δείχνοντας ήρεµος και προσεκτικός, ενώ ο Πλάτωνας δείχνοντας κακός και  µαλάκας.  Ο  Πλάτωνας  αρχικοποίησε  τις διαδικασίες της µάχης. Κάνοντας κυµατισµούς µε τα χέρια του προς τον Σωκράτη, εξαπέλυσε ένα σκοτεινού – µωβ  χρώµατος στρόβιλο πνευµατικής ενέργειας.

Ο  Σωκράτης  έτεινε  τα  χέρια  του  προς  τον  αντίπαλό  του και µε την σειρά του, εξαπέλυσε ένα λευκό κύµα ψυχικής ενέργειας.  Κάτι σαν µία πνευµατική οδοντόπαστα...

Οι δυνάµεις συγκρούστηκαν και αντέδρασαν η µία µε την άλλη, ενώνοντας στο κέντρο της µεταξύ τους απόστασης και ισορροπώντας, έπειτα από µερικές αµελητέες παλινδροµικές διαταρράξεις. ΄Ηταν έτοιµοι να ξεκινήσουν τον αγώνα  τους!

«Η αλήθεια είναι µία, και είναι αυτή στην οποία όλοι συµφωνούµε3!», είπε ο Σωκράτης επιτεθέµενος πρώτος.

Μία λευκή ακτίδα φωτός τρύπησε τα σύννεφα και φώτισε  την Ακρόπολη. Οι πνευµατικές δυνάµεις του Σωκράτη αυξήθηκαν και η στροβιλιστική δύναµη των ενεργειών του έγινε τόσο ισχυρή που ο Πλάτωνας αναγκάστηκε να γονατίσει. Ο Σωκράτης άρχισε να περπατάει προς τον Πλάτωνα, αλλά την  ίδια στιγµή, ο ήλιος που έδυε έκανε την σκιά του Σωκράτη να µεγαλώσει, καλύπτοντας τον Πλάτωνα. Η σκιά αυτή έδωσε καινούργιες δυνάµεις στον Πλάτωνα και σηκώθηκε ξανά στα πόδια του, έτοιµος να ξαναεπιτεθεί!

«Ναι, κρύψε τον ήλιο από µένα4!», φώναξε αυτός.

«Εΐ! Δεν  είναι  δικό  σου  αυτό  το  ρητό!!»,  είπε  ο  Σωκράτης ο οποίος είχε φανερά αιθνιδιαστεί. ΄Ενας κανόνας αυτού του παιχνιδιού ήταν οι παίχτες να µην χρησιµοποιούν  αποφθέγµατα άλλων φιλοσόφων. Αλλά ο Πλάτωνας εξαπάτησε τον Σωκράτη και τον έκανε να φαίνεται  µαλάκας.

΄Ενα τεραστίων διαστάσεων κύµα ψυχικής ενέργειας εκρήχθηκε  από  τις  παλάµες  του  Πλάτωνα  και  οδεύτηκε  προς τον  Σωκράτη.   Το  κύµα  ήταν  τόσο  έντονο  που  υπερνίκησε τον Σωκράτη και τον έριξε στο έδαφος. ΄Επεσε κάτω σχεδόν αναίσθητος.  Ο Πλάτωνας στάθηκε από πάνω του και  είπε:

«Η τιµιότητα είναι στο µεγαλύτερό της µέρος λιγότερο επικερδής από την ατιµία5! Θα έπρεπε να το είχες καταλάβει αυτό, πρώην – δάσκαλε!»

Ο  Πλάτωνας  άνοιξε  την  παλάµη  του  για  να  αποτελειώσει τον Σωκράτη. Εκείνη την στιγµή όµως, ο Μιχάλης και ο Κώστας αποφάσισαν να βοηθήσουν. ΄Ορµησαν προς τον Πλάτωνα φωνάζοντας, ο οποίος βλέποντάς τους να πλησιάζουν γέλασε  αγνοώντας τους.

«ΜΑΛΑΚΑΑΑΑ!!!», είπε ο Κώστας εξαγριωµένος.

΄Οσο  απίστευτο  και  αν  ακούγεται,  αυτό  είχε  ένα  απροσδόκητο αποτέλεσµα στον Πλάτωνα. ΄Εµεινε ακίνητος,  ανύµπορος να κινηθεί.

«Μαλάκα;!;», είπε. «Τί είδος ρητού είναι αυτό; δεν µπορώ να το καταλάβω!!». ΄Εδειχνε σκεφτικός, προσπαθώντας να κατανοήσει την σηµασία του.

Ο  Μιχάλης  και  ο  Κώστας  στάθηκαν  µεταξύ  του  Σωκράτη και του  Πλάτωνα,  δίνοντας  χρόνο στον  πρώτο να  συνέλθει.

΄Οταν ανέκτησε την δύναµή του, είπε στους δύο σύγχρονους έλληνες να κάνουν στο  πλάι.  Κοίταξε τον  Πλάτωνα, έτοιµος  για την χαριστική βολή:

«Γνωρίζω ένα πράγµα! Και αυτό είναι...», είπε ο Σωκράτης σχεδόν ουρλιάζοντας και µία µεγάλη µπάλα ενέργειας συγκεντρώθηκε στην βάση των παλάµων  του.

«΄Οχ, όχιιιι....», ψιθύρισε ο Πλάτωνας όντας σε σιωπηρό τρόµο.  Είχε πελαγώσει προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει  το νόηµα της λέξης  «µαλάκα»  και  εκείνη  την  στιγµή  είχε  ρίξει τις άµυνές του. 6εν θα µπορούσε  να  συγκεντρωθεί αρκετά  γρήγορα  για  να  µπλοκάρει  την  επερχόµενη  επίθεση. Ο  Σωκράτης τελείωσε την ρήση  του:

«...ότι δεν ξέρεις τίποτα µαλάκα!!!!»

΄Ενα τεράστιο κύµα ενέργειας εκρήχθηκε από τις  παλάµες του Σωκράτη  και  χτύπησε  τον  Πλάτωνα,  σηκώνοντάς  τον  στον αέρα. Ο Πλάτωνας φώναξε απελπισµένος αλλά δεν µπορούσε να αντισταθεί µπροστά σε τέτοια ισχύ. ΄Επεσε στο έδαφος αναίσθητος.  Αρχικά, ο Μιχάλης και ο Κώστας πίστεψαν   ότι ήταν νεκρός.

Αλλά άλλη ήταν η αλήθεια. Ο Πλάτωνας σήκωσε σιγά το κεφάλι του. Τα µάτια του άνοιξαν, µα πλέον δεν υπήρχε ίχνος κακίας µέσα τους.  ΄Ηταν ακόµα µαλάκας, αλλά όχι  κακός.

«Δάσκαλε;», είπε στον Σωκράτη.   «Θεραπεύτηκα!»

«Ναι, το ξέρω», είπε ο Σωκράτης χαρούµενος. Στράφηκε προς τους δύο έλληνες  ήρωες:

«Πώς µπορώ να σας ανταµείψω για αυτό που κάνατε;»

«Απλά πήγαινέ µας στην δική µας  εποχή»

«Θα το κάνω, αλλά πρώτα θα ήθελα να σας κάνω µία  ερώτηση: Τί σηµαίνει η λέξη «µαλάκα»;»

«΄Ολοι  την ξέρουν στην σύγχρονη Ελλάδα.  Σηµαίνει   «αρχίδι»».

«Αλήθεια; Βλέπω ότι η φιλοσοφία στην µελλοντική Ελλάδα έχει φτάσει σε ένα υψηλότερο επίπεδο! Και είναι και πιο απλή! Καθόλου αφηρηµένη σκέψη! Καθηµερινότητα στο µέγιστο!»

«Ναι!», είπε ο Πλάτωνας και πρόσθεσε: «΄Ισως θα έπρεπε να προσπαθήσουµε να σκεφτούµε περισσότερο µε αυτό  τον τρόπο. Περισσότερο...»

«Σαν  µαλάκες;»,  ρώτησε  ο Κώστας.

«Ναι, αλλά όχι ακριβώς έτσι.. ίσως λογικά! Περισσότερο λογικά είναι η σωστή  λέξη!»

«Πρέπει  να  µιλήσω  στον  νεαρό  Αριστοτέλη6 για  αυτό το σκεπτικό! Μπορεί να µεγαλουργήσει!»

«Ναι! Και η λέξη µαλάκα θα διαιωνιστεί στην Ιστορία! Θα το φροντίσουµε εµείς!», είπε ο  Σωκράτης.

Τότε αυτός και ο Πλάτωνας έφυγαν.  Πριν    αποχωρήσουν, είπαν στον Κώστα και  στον  Μιχάλη  πως  για  να  επέστρεφαν στην εποχή τους, αρκούσε να κοιµηθούν  µέσα  στον  Παρθενώνα.  Και αυτό έκαναν.

[ΖήΤΑ]

«Μαλάκα!»,  είπε  ο  Κώστας  καθώς  ξυπνούσε  από  τον  βαθύ του λείθαργο. «Πού βρισκόµαστε τώρα;» ΄Ηταν πρωϊ. Βρίσκονταν  στην  Ακρόπολη.   Ο  Παρθενώνας  έδειχνε  αρχαίος και πάλι.

«Υποθέτω ότι τώρα έµαθες πότε η λέξη «µαλάκα»   χρησιµοποιήθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία και γιατί χρησιµοποιείται ακόµη µέχρι σήµερα..», είπε ο Μιχάλης.

«Εννοείς  µαλάκα  ότι  εγώ  και  εσύ  χρησιµοποιήσαµε για πρώτη φορά την λέξη «µαλάκα» και έπειτα έγινε αθάνατη µέσα από την «Μάχη των   Αθανάτων»;»

«Απ΄ ότι φαίνεται... αυτή είναι η αλήθεια..»

Ξεκίνησαν να πηγαίνουν προς τα σπίτια τους.  Ξαφνικά,   ο Κώστας  άρχισε  να γελάει.

«Τί  συµβαίνει;»,  ρώτησε  ο  Μιχάλης  µην  γνωρίζοντας περί τίνος επρόκειτο. Συνειδητοποιώντας τί είχε συµβεί,  ο  Κώστας  είπε έκπληκτος:

«...µααααάλακαααα..»

Υποσηµειώσεις

1 = Το πιο γνωστό απόφθεγµα του Σωκράτη: «Γνωρίζω µόνο ένα πράγµα, και αυτό είναι πως δεν γνωρίζω τίποτα». Στην παρούσα φάση ο Σωκράτης εµφανώς δεν το είχε σκεφτεί ακόµα  ;)

2 = Από το γνωστό βιντεοπαιχνίδι, Mortal Kombat, που σηµαίνει θανάσιµη µάχη, έτσι και εδώ έχουµε την µάχη των αθανάτων, δηλαδή το "Immortal Kombat".

3 =΄Ενα από τα ρητά του Σωκράτη. Ο Σωκράτης πίστευε σε µία καθολική µορφή αλήθειας, µία η οποία ήταν αποδεχτή από όλους τους ανθρώπους. Οι αντίπαλοί του, οι σοφιστές, πίστευαν το αντίθετο· ότι δεν υπήρχε µία αλήθεια, αλλά πολλές, και οι οποίες άλλαζαν ανάλογα µε την οπτική γωνία στην οποία κοίταζε κάποιος µία κατάσταση.

4 =«Μή µου κρύβεις τον ήλιο», ήταν αυτό που είπε ο Διογένης ο κυνικός φιλόσοφος όταν ο µέγας Αλέξανδρος πήγε να τον συναντήσει για συµβουλή. Λέγεται ότι µετά από την συνάντησή τους, ο Αλέξανδρος είπε στον Διογένη ότι αν δεν ήταν ο Αλέξανδρος, τότε θα ήθελε να ήταν ο Διογένης.

5 =΄Ενα από τα γνωµικά του Πλάτωνα, αληθινό ακόµη και σε σύγχρονους καιρούς.

6 =Ο Αριστοτέλης, µαθητής του Πλάτωνα και δάσκαλος του Μέγα Αλέξανδρου, ήταν ο δηµιουργός της «Λογικής».